Beklenen gün geldi ve ben nihayet ekip arkadaşlarım için kollarımı sıvadım ve uzun süre çıkmamak üzere girdim mutfağa. O kadar beklediler ki özenmeden olmazdı. Aslında geçen hafta sonu kendimi iyi hissediyor olsaydım, şuan çoktan midelerinde olacaktı ama kısmet bugüneymiş. Bu çalışmadan neler çıktı neler, ne aşk hikayeleri? Renkler içinde kayboldum yine, çalışırken beni heyecanlandıran tek şey ellerimde şekillenen bu küçük tatlılar. Yaptım bakıp bakıp sevdim, fotoğraflarken sevdim, paketlerken sevdim :) Üstelik evin içindeki "bizim hatun iyice delirdi" seslerine aldırmadan. Elimde değil dostlar, insanın bir işi severek yapması böyle bir şeymiş demek ki.
Neyse lafı fazla uzatmadan bakalım çok sevdiğim ekip arkadaşlarım için mutfağımdan neler çıkmış...
Asillari resimlerinden guzel butun gun masamda baktim sanki enerji verdi sabah ve oglenden sonra yemek istedim elim gitti geldi ama yemeye kiyamadim sanki buyusu bozulacakmis gibi geldi simdi cantama koydum eve goturuyorum ama mutfak masamda eminim sus olarak kalacak ve yine yiyemeyecegim. Ellerine ve zevkine saglik. Cok tesekkur ederim. Nuray
YanıtlaSilTüm çaba beğenilsin diye idi zaten. Beğenmenize çok sevindim :)
YanıtlaSilBloğunuzu yeni keşfettim yenide bir blog galiba
YanıtlaSilHayırlı olsun gerçekten çok tatlı bir blog olmuş
Kurabiyelerde birbirinden güzel
Keyifle takip edicem
Muhabbette olmak dileğiyle
Sevgilerimle:)
Evet daha yeni sayılırız biz. Teşekkür ederim beğenileriniz için. Gördüm sizin kurabiyelerinizde çok şeker. Ellerinize sağlık :)
YanıtlaSilÇok şirinler.Ellerinize sağlık :)
YanıtlaSilTeşekkür ederim Büşra :)
Silgeldimmm ve çok sevdim ;D
YanıtlaSilHoşgeldin o zaman Ankaralı hatun. Ankara'da 4 yılım geçti, yeri bende çok başka :)
Sil